زیر باران بیا قدم بزنیم
حرف نشنیده ای به هم بزنیم
نو بگوییم و نو بیندیشیم
عادت کهنه را به هم بزنیم
و ز باران کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم
کم بباریم اگر، ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم
سخن از عشق خود به خود زیباست
سخن های عاشقانه ای به هم بزنیم
قلم زندگی به دل است
زندگی را بیا رقم بزنیم
سالکم قطره ها در انتظار تواند
زیر باران بیا قدم بزنیم
اینجا هائیتی نیست، اینجا روستای کپرنشین کهوم در استانم" سیستان و بلوچستان" است. اینجا زلزله خانه‌ها را خراب نکرده است. در اینجا مردم به خاطر زلزله نیست که از بهداشت و آب آشامیدنی محرومند. اینجا روستایی درسیستان و بلوچستان است که در آن ?? خانوار سالها بدون آب آشامیدنی و محروم از مدرسه و بهداشت و سقفی محکم بر آشیانه‌هاشان زندگی می‌کنند.
عکسها رادر ادامه مطلب ببینیید
وشین وطن مئی مکران
وشین وطن مئی مکران
دائم ببات ئی کامران
ابادء سبزء میزران
هر وهد تئی نام کران
تئی بوجو مسکء بیت زران
تئی دلجمین کتء کران
سیه بندء سبزین تیهران
کب جننت کون جمبران
تئی سرشمء درنکء دران
درء صیادی سنکران
تئی کلکء تئی ابسران
سبزین کونک کون زامران
وشبو ترا نت از زعفران
کولک کون شیر کمبین تران
کوردب کون دازء کیلران
تئی کوجکء تئی کهجران
دانیج کون شمشء کلبران
اشکان مشیرء بمبران
زرد بل کون زردین کمبران
کرنجین بج انت جو تبران
دولک کون زهمء اسبران
سولین کهیر کون شنکران
جکرء کلیرء کونران
شیرین ترانت از شکران
کیلک جو نیلین خیبران
کواش جو کیابین کور سران
ول کون شکر تامین بران
برما ماشء کون باجران
جدینتء ساننت لاغران
کورم کون بکء باهران
کرباس کون سباهین سهران
مردم بلوچ یکی ازاقوام ایرانی ساکن در پاکستان ایران و افغانستان هستند. مردم بلوچ به زبان بلوچی سخن می‌گویند، که یکی از زبان‌های شاخه شمال غربی زبان های ایزانی است. بیشتر مردم بلوچ، اهل سنت هستند.
نخستین ظهور بلوچان در آثار تاریخی در کتاب حدودالعالم(???م/???ق) و نیز در مقدسی (حدود ???/م/???ق) با نام بلوص است. در شاهنامه ذکر مسکن این قوم در حدود شمال خراسان امروزی آمده‌است. در کتابهای جغرافیائی از این قوم (همراه با طایفه کوچ یا قفص) در حدود کرمان یاد می‌شود. پس از آن بر اثر عوامل تاریخی این قوم به کناره‌های دریای عمان(مکران) رسیده و در همانجا اقامت کردند.
سرزمین مردم بلوچ، معروف به بلوچستان است که میان کشورهای پاکستان، ایران و افغانستان تقسیم شده‌است. بیشتر مردم بلوچ در ایالت بلوچستان پاکستان، استان سیستان و بلوچستان ایران، و استان‌های قندهار و نیمروز افغانستان زندگی می‌کنند. گروهی از بلوچان ایران نیز در کرمان، خراسان، هرمزگان، لارستان و سیستان زندگی می‌کنند. همچنین بلوچها در کشورهای عربی (به ویژه عمان و امارات) و جنوب غربی پنجاب در اروپا (سوئدو...) آمریکا سکونت دارند. بعضی مهاجران بلوچ ، به گرگان و حتی ترکمنستان هم رفته‌اند و در آن نواحی ساکن شده‌اند
در یک دوره از تاریخ حکومت بلوچستان در دست سه گروه بود:
بلوچستان همواره به دو قسمت سرحد ومکران تقسیم می‌شود که مکران بخش اعظم آن را در بر دارد . مکران شامل شهرهای : ایرانشهر سراوان سرباز نیکشهر وچابهار را شامل می‌شود سرحد : شامل شهر خاش و زاهدان و شهر خاش مرکز طوایف استان می‌باشد . بلوچ به چندین طایفه تقسیم می‌شوند. ضمنا" هر یک از طوایف فوق الذکر دارای چندین تیره می‌باشند . (نکته : بزرگترین طوایف استان طایفه : بلوچزهی-ریگی -شهنوازی- شه بخش و نارویی می‌باشند که به نسبت طوایف دیگر جمعیت بیشتری را شامل می‌شوند و خود دارای شماری تیره بزرگ در خود می‌باشند .)
شه بخش نارویی حسن زهی گرگیج قنبرزهی رخشانی براهویی ریگی ...
خاش :
میربلوچزهی : (کرد سهراب زهی میربلوچ زهی)
شهنوازی : (شهسوارزهی سهرابزهی حسین زهی رحمت زهی میرگل زهی درازهی کمالخانزهی مه ملک زهی میرعالزهی زابدزهی سوری زهی نایب زهی مگل زهی مهیم زهی و...)
ریگی : (نتوزهی میرکازهی جری زهی حسین بر ارباب شنبه زهی عیسی زهی بهادرزهی گنگوزهی شه کرم زهی سندزهی زنگی زهی بولاغ زهی و...
قلندرزهی جمالزهی هاشم زهی مرادزهی کرم زهی عمرزهی عیدوزهی تمندانی آزادیی ایرندگانی برهانزهی شهلی بر و...
سراوان :
گمشادزهی حسین بر بزرگزاده امرا دهواری جنگی زهی حسین زهی درزاده درازهی بلوچزهی نصرت زهی سپاهی و
تاریخ بلوچستان در غبار فراموشی تاریخ تیره و تار مانده است و ما جز قطراتی کوچک از کتاب قطور تاریخ قوم بلوچ آن هم از زبان تاریخ نویسان قدیم که گاه اشاراتی بسیار ناچیز به آن کرده اند هیچ نداریم. این مایه اندک نیز مورد بی مهری ماست. در این مختصر نامهایی غریب از سفرنامه هایی آشنا خواهیم شنید که هریک برگی از تاریخ بزرگ این قومند.
سعید خان نامی است که در بسیاری از سفر نامه ها یی که در زمان قاجار در مورد ایالت کرمان و بلوچستان نوشته شده به چشم می خورد ولی کمتر کسی از مردم این استان وی را می شناسد. سفرنامه کرمان و بلوچستان عبدالحسین فیروز میرزا فرمانفرما در این مورد نکات ظریفی دارد. سعید خان فرزند مدت خان بوده که پدرش در بین سالهای 1217تا 1256 حاکم بلا منازع منطقه سرحد بوده بطوریکه فیروز میرزا می نویسد : شخصی بنام مدت خان سالهاست که این منطقه را تحت نفوذ خود دارد و به کسانیکه برای دولت ایران کار می کنند همیشه توهین و بی احترامی می کند . در جایی دیگر در کتاب سفرنامه بلوچستان میرزا مهدی خان قاینی سخن از پدر بزرگ مدت خان یعنی میرزا رضا می کند و می نویسد : شخصی بنام میرزا رضا سالها پیش فردی را برای یافتن گنج با طناب بسته و درون دهانه کوه تفتان کرده است . البته از اقوام نزدیک سعید خان نیز در سفرنامه های بسیاری همچون سفرنامه فیروز میرزا فرمانفرما و سفرنامه "سفر در ایران " نوشته نویسنده ای روس بنام گابریل یاد شده است مانند نام بردن از رشید خان حاکم نرماشیر - عبدالکریم خان حاکم خاش (( که نامه هایی از وی در سفرنامه فرمانفرما یافت می شود )) - ملک شاه جهان خان حاکم دزداب (( همچنین نامه های وی در کتاب های دیگری چون "یاد داشت های نصرت الدوله فیروز میرزا فرمانفرما " و "پیدایش زاهدان " یافت می شود. ))
یکی دیگر از نوادگان سعید خان بنام محمد حسن خان کرد که حاکم قلعه خاش تا سال 1300 هجری شمسی بوده و پس از آمدن ژنرال ریجنالد ادوارد هری دایر در این سال به بلوچستان و حمله او با چاشنی نیرنگ و حیله و تصرف قلعه خاش توسط وی در کتاب مهاجمان سرحد نوشته ریجنالد دایر نام برده است . از نوادگان دیگر سیدخان نورمحمدخان حاکم تمین و نوروزخان حاکم کوشه و تمندان را می توان نام برد .
حال بعد از مختصری از زندگی پدر و اقوام سعید خان ((که مانند وی اطلاعات چندانی از زندگی آنها نیز در دست نیست )) به زندگی خود سعید خان می پردازیم .
آنگونه که از سفرنامه ها بر می آید سعید خان شخصی خشن و یکدنده بوده بطوریکه سرتیپ قاینی می نویسد : سعید خان بلوچ گردنکشی را به نهایت خود رسانده وی حتی به پدر خویش رحم نکرده و او را که نود سال سن دارد برای تصاحب قدرت به زندان افکنده است . همچنین سعید خان به علت خصومتی که با یکی از حاکمان جنوب کرمان داشته به آن منطقه حمله کرده و قلعه یکی از خوانین آن منطقه را نابود ساخته ا ست فرمانفرما به این مورد نیز اشاره کرده است و نوشته : به محض رسیدن قلعه آن شهر راویرانه یافتم علت ویرانی قلعه را از مردم سوال کردم گفتند چند سال قبل سعید خان به علت اختلافی که با حاکم شهر داشته به اینجا حمله کرده و قلعه را با خاک یکسان نموده است
البته فرمانفرما در جایی دیگر یه یکی دیگر از حملات سعید خان به کرمان برای جانبداری از آقا خان محلاتی اشاره کرده و اورده :سعید خان با توپ هایی که از هندوستان آورده به کرمان حمله برده است و این نشان دهنده این است که سعید خان با ارتباطی که با بلوچ های سند و کشمیر و هندوستان داشته توانسته ابزار و ادواتی همچون توپ را که در آن زمان شاید کمتر خانی در اختیار داشته وارد کند . د ر بسیاری از سفرنامه ها و تواریخ کرمان و بلوچستان به کرار از حکومت سعید خان بر منطقه رودبار در جنوب کرمان سخن رفته و فرمانفرما نیز در سفرنامه خود به این مطلب اشاره کرده است .
وی همچنین در قسمتی از سفرنامه خود که از کرمان تا مکران بوده برای معرفی سرحد و ساکنان آن سخنی به کار برده که نشان از شهرت سعید خان و مدت خان در زمان او دارد این شاهزاده قاجار می گوید : از بم راهی به طرف محلی بنام نصرت آباد و سرحد می رود که مسکن سعید خان بلوچ و مدت خان بلوچ است .
متاسفانه از زمان مرگ و علت مرگ سعید خان در هیچ جایی اطلاعاتی نیافتم فقط در جایی به فرزندان سعید خان به نام های کریم خان- مهراب خان - حیدر علی خان - سرفراز خان - شاکرخان و علی خان اشاره شده بود .
